به زبان بیان کن بره!
دوش چه خورده ای دلا؟ راست بگو٬ نهان مکن
چـــــون خمشان بی گنه٬ روی بر آسمان مکن
باده خـاص خـــورده ای٬ نقـل خلاص خورده ای
بوی شـــراب می زند٬ خـربزه در دهــــان مـکن
دوش شـــراب ريختـــی٬ وز بـر مــا گـريختــــی
بار دگــــر گـرفتمـــت٬ بار دگــــر چنـــان مــکن
من همـــگی تراستم٬ مســت می وفاســـتم
با تـو چو تيــــر راســتم٬ تيـــر مـــرا کمان مکن
ای همه حلق و نای من٬ پر شــــده از نوای تو
ورنه سماع باره ای٬ دســـت به نای جان مکن
کار دلم به جان رسد٬ کارد به استخــوان رسد
ناله کنم٬ بگــــويدم: دم مـــزن و بيـــــــان مکن
هر بن بامــــداد تـو٬ جانب ما کشــــی سبــــو
کای تو بديده روی من٬ روی به ايـــن و آن مکن
باده بنـــوش مــات شو٬ جمله تن حيـات شـــو
باده چــــون عقيق بيـــن٬ ياد عقـــيق کان مکن
باده عــــــام از بــــرون، بــــاده خــــاص از درون
بوی دهـــــان بیــان کند ، تو به زبان بیــان مکن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر